هوای تازه

برف های روزگار کودکی پربار و پایدار و پرمایه بود، از آن زمان تا امروز به سببِ تغییرات شدید اقلیمی و واریز خروار خروار آلاینده به حسابِ طبیعتِ فرتوت و نیز به سببِ واقع شدنِ کهن دیار در منطقه ی خشک و نیمه خشک زمین از شمار و حجم آن بارش ها بسی کاسته شده است. پُتگِ مرگ ذخایر آبی که میراثِ نیاکان قناعت پیشه برای امروزیان و آیندگان بوده است، اژدهایی موسوم به چاه عمیق است که مطابق گزارش منابع رسمی، شصت هزار حلقه اند. شصت هزار حلقه چاه عمیق که روزانه میلیاردها مترمکعب آب را از ژرفاژرف خاک در کام می کشند و هزارها قنات و چشمه سار و رود و دریاچه و تالاب را به کام نیستی می فرستند. آگاهان از تأخیر سه دهه ای در اصلاح سیاست های ناظر به مدیریتِ منابع آب سخن می گویند و از شروع جنگِ خزنده ای که رسانه های رسمی چشم بر آن بسته اند. راست آن است که آب اکنون آشکارا از مقوله ای طبیعی و زیست محیطی به مسئله ای امنیتی تبدیل شده است. کارد از استخوان گذشته و به قطع شریان حیات در این پهنه از گیتی رسیده است! سیاست گذاری ها باید از سیاسی کاری ها جدا شود، دولت ها از بیم بدنامی و از دست دادن پایگاه اجتماعی که خاستگاهی جز جنون شهرت و قدرت ندارد، تن به جرّاحی های بزرگ و اصلاحاتِ بنیادین نمی دهند، آحادِ ملّت نیز به سببِ گرفتاری ها و مصائبِ روزافزون معیشتی، از فرهنگ و طبیعت و هنر و زیبایی و هر چه جز آن بریده اند، صدای ن, ...ادامه مطلب