"نوشتن" به مثابه "بودن"

باید نوشت و گرنه بغض عظیم بن بست ها و بیراهه ها بنیاد ِ زندگی را بر باد می دهد و سیل سهمگین نومیدی روح حیات را به تباهی می کشد. من بی نبشتن زیستن نتوانم. بی بررسی از مرجع نوشتن طبق کپی رایت جهان تصویر وهم انگیز کریهی است که همچون غباری کُشنده ذرّه ذرّه در کام جان فرو می رود و زندگانی را به ژرفاژرفِ مغاکِ نیستی فرو می برد. 
همْ با نبشتن است که به قارّه های درون سفر می کنم، از خود خبر می گیرم و با او که در اندرون منِ خاموشِ خسته دل در فغان و در غوغاست به گفت و گو می نشینم. کودکِ معصوم درون را فرامی خوانم تا با صرافتِ کودکانه اش که به هیچ تزئین و تصنّع بزرگسالانه ای نیالوده است از روشنای حیاتِ انسانی بگوید، از «کودکی آواز آب ها» و «صمیمیتِ سیّالِ حُزن».
بررسی از مرجع نوشتن طبق کپی رایت راهی به رهایی است. از دخمه های دهشتناکِ روزمرگی تا دشت های فراخ سرزندگی و از آنجا تا واحه-های زمردّین عقلانیت و معنویت.