بزهکاران بی گناه

بزهکاری نوعی از کجروی است که بر «شکستن هنجارها» دلالت دارد. اصولاً «بزه» به رفتاری گفته مى‌شود که خلاف قوانین و مقررات اجتماعى است. اين واژه در خصوص کودکان و نوجوانان به کار مى‌رود و براى بزرگسالان از واژۀ «جرم» استفاده مى‌شود. از این‌رو باید دلنگران کودکان و نوجوانانی بود که عوضِ تحصیل و یا زیستن شادمانه در حلقۀ همسالان و بالیدن شورمندانه بر بستر پُر مهر خانواده ­ای ایمن به ورطۀ  ارتکاب بزه فرو افتاده ­اند.

 اهميت موضوع بزهکاری کودکان و نوجوانان، حقوقدانان و جرم­ شناسان را بر آن داشته است تا به موضوع بزهکاری کودکان و نوجوانان، چند و چون مقابله با آن و نیز شیوه‌ه ای انحراف و کجروی آنها در جامعه توجه و حساسیت بیشتری نشان دهند. چه­ گونگی مواجهۀ نظام‌های کیفری با بزهکاران, کودک و نوجوان یکی از بحث برانگیزترین موضوع ­های علم حقوق است؛ به­ ویژه از آن رو که به سبب حساسیت سنی مجرمان در سنین کودکی و نوجوانی مجازات آنها به سادگیِ مجازات مجرمان بالغ نیست. امروزه در بسیاری از نظام‌های حقوقی کودکان و نوجوانان از دایرۀ شمول مسئولیت کیفری خارج شده ­اند و در مواردی که عملِ سر زده از آنها جرم‌انگاری شده باشد نه کنشی مجرمانه، بلکه بزهی ناشی از انحرافات اجتماعی دانسته می­شود و بزهکار به جای مجازات تحت مراقبت‌های اجتماعی و درمانی قرار می ­گیرد تا زمینۀ گسستن او از انحرافات اجتماعی و بازگشت­ اش به جامعه فراهم شود.